Νέα Υόρκη.- Δεν είναι πολλές οι ευκαιρίες που έχει το ομογενειακό κοινό να δει στη θεατρική σκηνή αυθεντικά ελληνικά θεατρικά έργα, που να παρουσιάζονται για πρώτη φορά εδώ και το «Η βασιλαπούλα πάει στον πόλεμο», σε σενάριο-σκηνοθεσία της Ιωάννας Κατσαρού μας έδωσε μία απ’ αυτές. Ένα έργο παιδικό, αλλά στην πραγματικότητα για μικρούς και μεγάλους, που επεξεργάζεται ένα από τα αρχαιότερα θέματα, τον πόλεμο, τον οποίο ωστόσο οι άνθρωποι δεν θέλουν και όταν έχουν πραγματική επιλογή, προτιμούν την ειρήνη.

Ως σκηνοθέτρια η Ιωάννα Κατσαρού έχει δείξει το τεράστιο ταλέντο και τις ικανότητές της, ανεβάζοντας τα έργα «Μάνα, μητέρα, Μαμά», «Τα παιδιά τα φέρνουν οι πελαργοί», το «Πρότζεκτ π» (βασισμένο στους Πέρσες του Αισχύλου» και τα έργα των Ρέππα-Παπαθανασίου «Συμπεθέροι από τα Τίρανα» και «Ράους, ουστ! Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Άρα, δεν μπορούσε παρά «Η βασιλοπούλα…» να ακολουθήσει τα ίδια χνάρια σκηνοθετικά, με τη βοήθεια της ίδιας της κ. Κατσαρού που έπαιξε τρεις ρόλους, της δαιμόνιας Έλενας Παλούμπη (βασιλοπούλα) και του πολύ καλού Δημήτρη Μπονάρου σε τρεις ρόλους (ο ένας γυναικείος).

Την πλοκή ζωντάνευαν τα τραγούδια που έλεγαν οι ηθοποιοί, συνοδεία στο πιάνο της βιρτουόζας Αρετής Γιοβάνου, λειτουργώντας σαν γέφυρα στις σκηνές του έργου, με γνωστές μελωδίες αλλά καμιά φορά διασκευασμένους στίχους.

Η εισαγωγή του έργου θυμίζει «Παραμύθι χωρίς όνομα», της Πηνελόπης Δέλτα. Ενας ηλικιωμένος Βασιλιάς (Δημήτρης Μπονάρος), κατ’ ακρίβεια ραμολιμέντο, μαθαίνει από την τηλεόραση τα νέα πως εχθρικός στρατός ετοιμάζεται να εισβάλει στην ξεπεσμένη χώρα του. (Η εκφωνήτρια κλείνοντας το πολεμικό ανακοινωθέν εύχεται στο βασιλιά καλή του τύχη κι ανακοινώνει ότι θα ακολουθήσει το σήριαλ με το Σουλεϊμάν).’

Αντί να κινητοποιήσει το λαό του, κάνει ότι συνηθίζει, φαϊ και ύπνο. Κι ίσως αυτό είναι καλύτερο, γιατί του να ηγούταν του στρατεύματος, «θα ήταν χειρότερο κι από τον ίδιο τον πόλεμο».

Η αστεία κι ατίθαση βασιλοπούλα Ροδούλα (Ελενα Παλούμπη), αποφασίζει να ηγηθεί η ίδια του στρατεύματος, για να βγεί επί τέλους από το παλάτι. Ζητά τον οπλισμό της κι η υπηρέτρια της οικογένειας (Ιωάννα Κατσαρού) της φέρνει ό,τι βρήκε, το καπάκι μιας κατσαρόλας για ασπίδα, μία κουτάλα για σπαθί κι ένα σιδερένιο στραγγιστήρι για κράνος. Κι απορεί που θα βρει στρατό, αφού η χώρα δεν είχε ποτέ.

Το προσκλητήριο προς το στράτευμα αποδίδει μόνο έναν εθελοντή, τον Σπίθα (με στοιχεία που θυμίζουν το χοντρό αγόρι στο Μικρό ήρωα του Ανεμοδουρά, που μόνο το φαγητό είχε στο νου του), το οποίο έστειλε η γυναίκα του στον πόλεμο με την προτροπή «πήγαινε να πολεμήσεις για την πατρίδα και μην βιαστείς να επιστρέψεις».

Απογοητευμένη από την κατάσταση η βασιλοπούλα, «να κοιμάται ο βασιλιάς κι ο λαός (ο Σπίθας) να ονειρεύεται σουβλάκια», πάει να ζητήσει την βοήθεια των συμμάχων.

Οι σκηνές που ακολουθούν έχουν το χρώμα, τη φαντασία και τη μαγεία του παραμυθιού. Βασιλοπούλα και Σπίθας συναντούν μια τίγρη (Ιωάννα Κατσαρού) που τους λέγει «εκεί που θα πάτε είναι χειρότερα κι από τα νύχια της τίγρης. Ο πόλεμος είναι χειρότερος απ’ όλα τα θεριά του δάσους». Γλυτώνουν από τα νύχια της καθώς απαντούν σε τρία αινίγματα που τους βάζει και συνεχίζουν την πορεία τους προς τη σίγουρη αποτυχία.

Ο από μηχανής Θεός παρουσιάζεται με τη μορφή ενός λυχναριού, από το οποίο ξεπετάγεται ένα τζίνι (Ιωάννα Κατσαρού), ντυμένη όπως η Ελίζαμπεθ Μοντγκόμερι, στο γνωστό σήριαλ «Μάγισσα» (Bewitched) της δεκαετίας του ’60. Προσφέρεται να ικανοποιήσει τρεις επιθυμίες της βασιλοπούλας, προειδοποιώντας την πως «πολλοί δυστύχησαν ευχόμενοι λάθος πράγματα».

Όμως η βασιλοπούλα αποδεικνύεται γνωστική κι αφού εξαντλεί τις δύο επιθυμίες της για να δει πως σκέφτονται στα στρατόπεδα του εχθρού και των συμμάχων, πείθεται ότι κανείς δεν θέλει πραγματικά τον πόλεμο. Η τρίτη της επιθυμία είναι να γεμίσουν τα δύο στρατόπεδα με καζάνια φασουλάδας. Το αποτέλεσμα περιγράφεται καλύτερα στο τραγούδι του Σαββόπουλου «Σωματική ανάγκη», καθώς έγινε ειρήνη … για λόγους ανωτέρας βίας.

Το ηθικό δίδαγμα του έργου, που θα το καταλάβουν σίγουρα τα παιδιά είναι πως «νίκη είναι όταν σταματάς έναν πόλεμο».

Συστήνουμε ανεπιφύλακτα το έργο και μην χάσετε τις δύο τελευταίες παραστάσεις, το Σάββατο 6 Δεκεμβρίου στις 6 μμ και την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στις 4 μμ. Στο πολιτιστικό κέντρο της Αρχιεπισκοπής (27-09 Crescent St, New York NY 11102). Εισιτήρια: 20$ για παιδιά , 25$ για ενήλικες και 15$ για γκρουπ. Τηλέφωνο επικοινωνίας: 718 581 6285.