Της Ρεβέκκας Παπαδοπούλου

Μεγάλη Παρασκευή. Ημέρα Πόνου και Θλίψης. Ημέρα Πένθους και Θρήνου. Με ευλάβεια και θρησκευτική κατάνυξη οι πιστοί προσέρχονται στους ναούς να προσκυνήσουν τα Αγια Πάθη του Θεανθρώπου, με έντονη την ελπίδα στις ψυχές τους για το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης που σε λίγες ώρες θα ακούσουν. Σε όλους τους ελληνορθόδοξους ναούς τις πρωινές ώρες, ο Επιτάφιος στολισμένος έτοιμος να δεχθεί το Πανάγιο Σώμα του Ιησού, ο οποίος στη μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης για το τελειότερο δημιούργημά του, θυσίασε τη ζωή του για να άρει τις αμαρτίες του ανθρώπινου γένους. Το στόλισμα του Επιταφίου που ξεκινά στις περισσότερες εκκλησίες της Αμερικής τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, αμέσως μετά την Ακολουθία των Αγίων Παθών, αποτελεί μια ιεροτελεστία που διαρκεί ώρες. Για πολλούς ένα είδος τάματος, για τους μεγαλύτερους μια παράδοση χρόνων που παραπέμπει στα παιδικά χρόνια στην Ελλάδα, ενώ για τους νεότερους μια ιερή παρακαταθήκη.

Στον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου West Babylon οι κυρίες της Φιλοπτώχου Αδελφότητας έχουν τον πρώτο λόγο για το στόλισμα του Επιταφίου. Κυριαρχούν τα κόκκινα και άσπρα γαρούφαλα, οι βιολέτες και τα κρίνα . Σύμφωνα με την πρώην πρόεδρο της Κοινότητας, Λεβάντα Μανούσου το στόλισμα του Επιταφίου αποτελεί μια ιερή παράδοση τόσο για την ίδια όσο και για τον Αγιο Νικόλαο. Ξεκίνησε να συμμετέχει στο στόλισμα του Επιταφίου το 1984 όταν βρέθηκε για Πάσχα στην Αθήνα. Από τότε το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης έως τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής βρίσκουν την ίδια μαζί με άλλες κυρίες της Φιλοπτώχου να ξενυχτούν στην Εκκλησία γι’ αυτό το ιερό καθήκον. «Νιώθω ότι ζω στην πραγματικότητα τα Αγια Πάθη του Χριστού και ό,τι προσφέρω και εγώ κάτι στον Κύριο. Είναι όπως όταν χάσεις ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και φροντίζεις τον τάφο του», λέει χαρακτηριστικά. Φέτος τη βοήθησε και η μικρή της κόρη, μαζί με συμμαθήτριες της από το απογευματινό σχολείο και τα κορίτσια της GOYA, κάτι που τη συγκίνησε και τη χαροποίησε ιδιαίτερα. «Θέλω τα μικρότερα κορίτσια να συμμετέχουν στο στόλισμα του Επιταφίου», σημειώνει.