Πριν τις εκλογές
Ασχέτως του τελικού αποτελέσματος που θα δώσουν την Τρίτη οι κάλπες, όλο αυτό το διάστημα ζήσαμε μία σκληρή προεκλογική εκστρατεία, την οποία νομίζω θα θυμόμαστε για χρόνια. Και στις εκλογές αυτές, η Greek News πρωτοστάτησε στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, δίδοντας μία όσο το δυνατόν πιο σφαιρική γινόταν άποψη για τις θέσεις των κομμάτων και των υποψηφίων.
Δυστυχώς ο Τζον Μακέιν περιφρόνησε την κοινότητά μας, με το να μην εκδώσει θέσεις για τα θέματα που μας ενδιαφέρον. Οσο κι αν προσπάθησαν ο καλός ομογενής Πίτερ Πάππας, πρόεδρος των Ελληνοαμερικανών Ρεπουμπλικανών Νέας Υόρκης κι ο Γιάννης Συτιλίδης, να περισώσουν τα πράγματα, προβάλλοντας κάποιες δικές τους θέσεις, ως θέσεις του Μακέιν, δυστυχώς δεν μας έπεισαν. Δεν είναι οι «σφαιρικές» απόψεις κι αρχές Μακέιν για την εξωτερική πολιτική που τον έκαναν να μην βγάλει θέσεις για τα ελληνικά θέματα. Αν ήταν έτσι, δεν θα έβγαζε θέσεις και για τους Αρμένιους. Είναι η εχθρική του στάση έναντι της Ελλάδας.
ΚΑΡ.ΦΙ.

Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις

Ατυχέστατες και οι παρατηρήσεις τους για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των Δημοκρατικών προέδρων. Ισως δεν μπορούσαν να κάνουν και τίποτε παραπάνω, γιατί ίσως δεν είναι καν ο πρόεδρος που κυβερνά τη χώρα, αλλά άλλα κατεστημένα. Αλήθεια, αν ο ίδιος ο Δουκάκης έβγαινε πρόεδρος και δεν μπορούσε να λύσει το κυπριακό, τι θα λέγαμε, ότι φταίνε οι Δημοκρατικοί, ή ότι ο Δουκάκης είναι “προδότης”;

Ο καλός συνεργάτης της Greek News, Λάμπρος Παπαντωνίου μου υπενθύμισε και τα έργα των Ρεπουμπλικανών προέδρων.

Επί Ρεπουμπλικάνου Πρόεδρου, Ντουάιτ Αινζεχάουερ, τον Σεπτέμβριο του 1955, έγινε το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Επί Ρεπουμπλικάνου Προέδρου, Ρίτσαρντ Νίξον, τον Ιούλιο του 1974, έγινε η τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου.

Επί Ρεπουμπλικάνου Πρόεδρου, Ρόναλντ Ρήγκαν, το Νοέμβριο του 1983, έγινε η διακήρυξη του Ψευδοκράτους Ντενκτάς στην Κύπρο, και ανήγαγε την Ελλάδα, ως χώρα κατ΄ εξοχή τρομοκρατική.

Επί Ρεπουμπλικάνου Προέδρου, πατέρα Τζωρτζ Μπους, η κατασκευασμένη τρομοκρατία στην Ελλάδα είχε φθάσει στο απόγειο. Και επί Ρεπουμπλικάνου Πρόεδρου Τζωρτζ Μπους, του σημερινού, η Αμερική, το Νοέμβριο του 2004, αναγνωρίστηκαν τα Σκόπια, με το όνομα «Μακεδονία» και, μόλις στις 17 Οκτωβρίου, εξαιρέθηκε η Ελλάδα από το Visa Waiver Program, έχοντας απαίτηση όπως η Ελληνική Κυβέρνηση απεμπολήσει τις πολιτικές ελευθερίες του Ελληνικού Λαού, κατοχυρωμένες από το αθάνατο Ελληνικό Σύνταγμα.

ΚΑΡ.ΦΙ.

Άλλα τα αίτια

Ας μην τα ξεχνούν λοιπόν αυτό οι φίλοι Ελληνοαμερικανοί Ρεπουμπλικανοί. Δεν έχουμε καμία απαίτηση να τους ζητήσουμε να ψηφίσουν ενάντια στα οικονομικά τους συμφέροντα, ή τις πεποιθήσεις τους. Ούτε καν τους ζητούμε μία φορά να ψηφίσουν ως Ελληνοαμερικανοί. Απλώς τους ζητούμε να μην προσπαθούν να συγκαλύψουν τους άλλους λόγους που τους κάνουν να ψηφίσουν Μακέιν, επιχειρώντας να μας πείσουν ότι ο Ομπάμα δεν θα είναι καλός για την Ελλάδα. Γιατί είναι ψεύδος.

Θέλω παράλληλα να αναφερθώ και σʼ ένα θλιβερό φαινόμενο που ζούμε αυτές τις ημέρες, ενός «ελληνικού» ρατσισμού. Πραγματικά ντρέπομαι ακούγοντας άνδρες και γυναίκες σε δημόσιους χώρους να δηλώνουν ότι «δεν ψηφίζουν τον μαύρο», ή ότι «θα μας φάνε οι μαύροι». Το χειρότερο είναι πως δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί οι Ελληνοαμερικανοί και το χειρότερο, δεν είναι μόνο Ρεπουμπλικανοί, αλλά και Δημοκρατικοί. Και μάλιστα μέσα-μέσα εκδηλώνουν και … σοσιαλιστικές προτιμήσεις σε σχέση με την Ελλάδα.

Χρειάζεται πράγματι σοβαρή κοινωνιολογική μελέτη αυτού του ελληνικού ρατσισμού, που κάποιες φορές – ευτυχώς – σταματά στις νέες γενιές των Ομογενών, κάποιες άλλες όμως δηλητηριάζει νέα παιδιά, τα οποία συμπεριφέρονται χειρότερα από τους γονείς τους.

ΚΑΡ.ΦΙ.

Τι καταφέραμε τελικά;

Ξεκίνησε ως συλλαλητήριο, στη συνέχεια μετατράπηκε σε «ενημερωτική κινητοποίηση», τελικά έγινε μία μάζωξη 50 ατόμων (άντε να μου ξέφυγαν 10, εξήντα ατόμων) που φώναξαν τα συνθήματά τους έξω από την Αμερικανική αντιπροσωπεία, όμως (και δεν αναφέρομαι ούτε στην οργάνωση, ούτε στην πειθαρχία) είναι αυτή εμφάνιση του Ελληνισμού της Αμερικής για ένα σοβαρό εθνικό θέμα;

Γράψαμε προ δύο εβδομάδων ότι το θέμα που προέβαλλαν οι οργανωτές δεν το γνωρίζει η Ομογένεια. Δεν το γνωρίζουμε ούτε καν εμείς. Κι αν δεν γνωρίζεις ένα θέμα δεν μπορείς να το ζυμώσεις στον κόσμο και να τον καλέσεις να κατέβει στο δρόμο. Δεν μπορείς επίσης να πείσεις τον Αμερικανό πολίτη, πόσο μάλιστα κάποιον Αμερικανό διπλωμάτη.

Η εφημερίδα μας ζήτησε από τους οργανωτές να μας προμηθεύσουν με ενημερωτικό υλικό και για να το διαβάσουμε και για να το δημοσιεύσουμε. Δεν λάβαμε τίποτε.

Αλλά και στη διάρκεια της διαδήλωσης δεν είδαμε κάποιο ενημερωτικό φυλλάδιο να μοιράζεται. Μοιραζόταν ένα ψήφισμα, το οποίο δεν θέλω να πολυ-σχολιάσω. Αρκεί να αναφέρω ότι μεταξύ άλλων καλεί και την ελληνική κυβέρνηση να προμηθεύσει διαβατήρια στους Έλληνες βλάχους των Σκοπίων.

Γιατί όμως δεν μας λένε τους λόγους που κάτι τέτοιο δεν γίνεται; Πριν λίγες μέρες η Παμμακεδονική είδε την κυρία Μπακογιάννη. Γιατί δε την ρώτησε;

ΚΑΡ.ΦΙ.

Κακή κλιμάκωση

Οποιον ακτιβιστή κι αν ρωτήσετε θα σας πει ότι η κλιμάκωση της προώθησης ενός ζητήματος ξεκινά από την ενημέρωση, ξεκινώντας από την καταγραφή του προβλήματος, την ταυτοποίηση των ανθρώπων που το αντιμετωπίζουν, που με τη σειρά τους αποφασίζουν τη μεθόδευση. Στην περίπτωση των Ελλήνων των Σκοπίων (πλην των πολιτικών προσφύγων και των αποκαλούμενων «Αιγαιατών Μακεδόνων»), πρέπει πρώτα απʼ όλα να δούμε ποιοί είναι. Αν έχουν οργανώσεις, αν έχουν διάθεση να δημοσιοποιήσουν το θέμα τους. Στη συνέχεια καταγράφονται τα αιτήματα, που αρχικά πρέπει να προωθηθούν στις αρχές των Σκοπίων, με κοινοποίηση σʼ όλους τους διεθνείς οργανισμούς που τα Σκόπια είναι, ή επιθυμούν να γίνουν μέλη, στις πρεσβείες μεγάλων χωρών και σε οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Αν όντως υπάρχει σημαντικός αριθμός Ελλήνων βλάχων στα Σκόπια που καταπιέζονται, χρησιμότερο θα ήταν να καλέσουμε αντιπροσωπεία τους στην Αμερική. Να τους πάμε στο Κογκρέσο, στον ΟΗΕ, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, σε οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων και think tanks. Θα αρχίσουμε τις δημοσιεύσεις παντού και θα τους κάνουμε τους Σκοπιανούς να μην ξέρουν που να κρυφτούν. Κι αν δεν συμμορφωθούν, γνωρίζοντας αυτό το πρόβλημα κι έχοντας ευαισθητοποιηθεί, χιλιάδες ομογενών θα κατεβούν σε διαδηλώσεις.

Έτσι οργανώνονται οι κινητοποιήσεις. Τα υπόλοιπα είναι προχειρότητες και καμιά φορά για την τιμή των όπλων. Απλά και μόνο κάποιοι να μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι, επιτελώντας «το αγωνιστικό τους καθήκον», για να έχουν και το δικαίωμα – αυτό μην το ξεχνούμε – να επικρίνουν κι όσους δεν ήλθαν. Και στο τέλος να πουν, πως να λύσουμε το Μακεδονικό, αφού υπάρχει αδιαφορία στην Ομογένεια; Μήπως όμως η αδιαφορία της Ομογένειας στρέφεται έναντι των συγκεκριμένων οργανωμένων ομογενών;

ΚΑΡ.ΦΙ.

Προς Παμμακεδονική

Θέλω να επισημάνω ότι τα στελέχη της Παμμακεδονικής έδωσαν με συγκινητική αφοσίωση το παρών στην κινητοποίηση αυτή. Πέραν της κ. Γκατζούλη είδα τον προκάτοχό της Πάνο Σπηλιάκο, την προκάτοχό του Νίνα Περοπούλου, ο Σωτήρης Πρώιος κι ο Φώτης Γερασόπουλος. Ηταν όντως συγκινητική η παρουσία τους, όμως, από τα συλλαλητήρια δεκάδων χιλιάδων τον καιρό του Φώτη Γερασόπουλο, μέχρι τα πενήντα άτομα της περασμένης Δευτέρας, τι μας λέγει αυτό;

To δεύτερο πράγμα, κι ας το σκεφτεί η μαχητική κι ενθουσιώδης πρόεδρος της Παμμακεδονικής, ποιό βοήθησε περισσότερο την υπόθεση της Μακεδονίας, η παρέμβασή της προς τον Μπαράκ Ομπάμα, σε εκδήλωση στο Νιου Χάμσαϊρ, ή η κινητοποίηση της περασμένης Δευτέρας; Κι αν σπεύσει να πει ότι αυτή παρεμβαίνει σε κάθε ευκαιρία, θα επισημαίνω ότι γιατί κάποιος πολιτικός να λάβει υπόψη ένα θέμα που συσπειρώνει 50 άτομα;

Η Τρίτη τέλος επισήμανση είναι πως με λίγη μεγαλύτερη προετοιμασία θα μπορούσαμε να πολιτικοποιήσουμε το μακεδονικό, στρέφοντας τα πυρά μας στην κυβέρνηση Μπους, για όλες τις σκευωρίες που έκανε σε βάρος της Ελλάδας και του Μακέιν που μας περιπαίζει. Πλήρως κατανοητό το θέμα και θα μπορούσε με καλύτερη προετοιμασία να συγκεντρώσει μερικές χιλιάδες κόσμους. Γιατί το αποφύγαμε;

ΚΑΡ.ΦΙ.