Αλλοπρόσαλλη προσέγγιση

Μπορεί η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας να υπερηφανεύεται όταν μιλά στους δημοσιογράφους πως «τώρα πιά έχει μάθει καλά τα θέματα» που χειρίζεται, η εικόνα ωστόσο που δείχνει η διπλωματία μας στο θέμα των Σκοπίων, τις τελευταίες ημέρες, μάλλον το αντίθετο δείχνει. Ενα αλαλούμ στην κυριολεξία, με άλλα να λέγει η υπουργός, άλλα ο συνομιλητής. Αλλα να δηλώνονται στους ξένους δημοσιογράφους κι άλλα στους Ελληνες. Και βέβαια με όλα αυτά, κανείς θα αναρωτιέται για τις πιθανότητες να καταλήξουμε σε ένα αποδεκτό συμβιβασμό με τα Σκόπια.

Και να εξηγηθούμε … Μία μερίδα διπλωματών με στενότερους δεσμούς με το Μαξίμου, δηλώνει πως δεν πρόκειται η Ελλάδα να δεχθεί διπλή ονομασία. Μία και μοναδική για πάσα χρήση. Τελική θέση υποχώρησης, λένε, διπλή ονομασία αν συνοδεύεται με συνταγματική τροποποίηση στα Σκόπια.

Τι λέει το περιβάλλον της υπουργού Εξωτερικών; Δεχόμαστε διπλή ονομασία, δεν θα ασχοληθούμε με την εσωτερική χρήση του συνταγματικού ονόματος των Σκοπίων, το διεθνές όνομα θα χρησιμοποιείται σε διεθνείς οργανισμούς και δεν θα κυνηγάμε τις χώρες που θα αποφασίσουν να αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Οσο για το διεθνές όνομα των Σκοπίων, με ένα πρόθεμα «Νέα», ή «Ανω» μπροστά από το «Μακεδονία», καθαρίσαμε.

Θα μου πείτε, είναι κακή αυτή η πρόταση; Ισως είναι και η καλύτερη στο τέλος του διαπραγματευτικού δρόμου. Ομως, η πολυφωνία μάλλον έλλειψη σοβαρότητας δείχνει.

ΚΑΡ.ΦΙ.

Κρατάτε και πέφτουμε

Επίσης ειλικρινά δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την επιχειρηματολογία της υπουργού Εξωτερικών. Ανάλωσε το μεγαλύτερο μέρος της κατ’ ιδίαν συνομιλίας της με την Κοντολίζα Ράις στο να δηλώνει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει εύθραυστη πλειοψηφία, πως η κυβέρνηση του πατέρα της έπεσε το 1993, αλλά κι ότι η ίδια είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί αυτό που τότε απέρριψε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, το όνομα «Νέα Μακεδονία».

Δε λέω, αφού τα Σκόπια παίζουν το παιγνίδι της αστάθειας, καλό είναι κι εμείς να υπενθυμίζουμε και τις εθνικές μας ευαισθησίες και τις κόκκινες γραμμές μας. Ομως, η υπερβολή προκαλεί ερωτηματικά για την ίδια την κυβερνητική σταθερότητα, με ότι επιπτώσεις αυτό έχει σε επί μέρους θέματα, όπως το διεθνές της κύρος, η οικονομία της, η ίδια η ασφάλειά της.

Αφού είπε στην κ. Ράις και την παρέα της, πως είναι τόσο σημαντικό το θέμα, που κι αν ακόμη η κυβέρνηση συμφωνήσει να επιτρέψει στα Σκόπια να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, με κακή λύση η Βουλή δεν θα το επικυρώσει. Τι χρειαζόταν τα υπόλοιπα; Δηλαδή αν η ΝΔ αντί 151 βουλευτές είχε 180, θα ήταν λιγότερο πατριωτική η κυβέρνηση; Θα έκανε υποχωρήσεις και στο Αιγαίο, και στην Κύπρο και στα Βαλκάνια και παντού;

Κι επειδή αναφερθήκαμε στο Μητσοτάκη, να υπενθυμίσουμε ότι η διγλωσσία είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Ο κ. Μητσοτάκης ενώ δήλωνε πως δεν αποδεχόμαστε τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του, κι ολόκληρος ο Ελληνισμός, στη γενέτειρα και τη διασπορά, κατέβαινε στους δρόμους με σημαίες για συμπαράσταση, την ίδια στιγμή συζητούσε σύνθετα ονόματα με τον όρο Μακεδονία. Ούτε στον υπουργό Εξωτερικών του – τον Αντώνη Σαμαρά – δεν έλεγε την αλήθεια.

Δε λέω, σήμερα τα όσα λέγει ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να ακούγονται σοφά κι ωραία, τότε όμως που κυβερνούσε δεν επέδειξε την ίδια σοφία.

ΚΑΡ.ΦΙ.

Η Ομογένεια

Πάντως, η Ομογένεια έχει κινητοποιηθεί για τα καλά κι αυτό είναι θετικό. Ανεξαρτήτως διαφορών απόψεων (η Παμμακεδονική είναι κάθετα αντίθετη με τη χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγου στο όνομα των Σκοπίων), όλοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και στην παρουσία του Ελληνα πρέσβη Αλέξανδρου Μαλλιά (ο ρόλος του καταλυτικός στην ενότητα) και αποφάσισαν ενιαία δράση, με αιχμή το Κογκρέσο. Να περάσουν δηλαδή τα δύο σχέδια ψηφίσματος που έχουν κατατεθεί στη Βουλή και στη Γερουσία.

Κι επειδή στο παρελθόν επικρίναμε για κάποιες ενέργειες την Παμμακεδονική, τώρα πρέπει να επιδοκιμάσουμε τις προσπάθειές της στην κρίσιμη αυτή ώρα.

Ομως, αναρωτιέμαι, δεν θα έπρεπε και η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, που ήταν στην Ουάσιγκτον, να δεχθεί να συναντηθεί με εκπροσώπους των μεγάλων οργανισμών της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας και να τους ενημερώσει για τις εξελίξεις; Ακουσα πως το αίτημα που έγινε από τους ομογενείς για συνάντηση με την υπουργό, έπεσε στο κενό. Κι αν οι φωνές που ακούγονται ιδιωτικά δεν δημοσιοποιούνται λόγω «κομματικής συγγένειας», ταπεινή μου άποψη είναι πως δημιουργείται σοβαρό πρόβλημα.

Κι ένα τελευταίο που άκουσα. Στη συνάντηση που είχε στην Ουάσιγκτον η κ. Μπακογιάννη με τον πρόεδρο της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας Τζο Μπάιντεν και το μέλος της επιτροπής Μπομπ Μενέντεζ, δεν είπε κουβέντα για την άσκηση βέτο από μέρους της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αν τα Σκόπια δεν συμφωνήσουν με τη γενέτειρα. Μιά περίεργη παράλειψη, αν η πληροφορία αληθεύει.

ΚΑΡ.ΦΙ.

Ομοσπονδία