Νέα Υόρκη.- Της Ρεβέκκας Παπαδοπούλου

Photos: GANP/Dimitrios Panagos

“Με μια ακόμα διάσκεψη για το Κυπριακό να ξεκινά αύριο, δεν υπάρχει καταλληλότερη ώρα να μιλήσουμε για τη Μαρία. Και ειλικρινά σας λέω, καθώς διάβαζα νωρίτερα σήμερα, κατά την ενημέρωση των δημοσιογράφων, την ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα, η σκέψη μου ήταν σ’ αυτήν”, είπε ο εκπρόσωπος του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Stefan Dujarric, μιλώντας το βράδυ της Τρίτης 27 Ιουνίου στην εκδήλωση μνήμης που διοργάνωσε η Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Κύπρου στον ΟΗΕ για την αξέχαστη Μαρία Γερμανού -Ζουπανιώτη.

Το Κυπριακό Σπίτι στο Μανχάτταν ήταν γεμάτο από συνεργάτες και φίλους που ήλθαν να θυμηθούν και να τιμήσουν τη διευθύντρια του Γραφείου Τύπου της Μ.Α. της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ που έφυγε πρόωρα από κοντά μας σε ηλικία μόλις 58 ετών, τη Μεγάλη Πέμπτη 13 Απριλίου, ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Στην εκδήλωση την οποία παρουσίασε η κ. Γιοβάνα Γιουσελλή από το Γραφείο Τύπου της Μ.Α. της Κύπρου στον ΟΗΕ, παρέστησαν επίσης ο Αρχιεπίσκοπος Γέρων Αμερικής κ. Δημήτριος, ο πρόεδρος της ΠΣΕΚΑ Φίλιπ Κρίστοφερ, ο πρόεδρος της HALC, Νίκος Μούγιαρης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Κυριάκος Παπαστυλιανού, ο αντιπρόεδρος Τάσος Ζαμπάς και η διευθύντρια του Γραφείου Τύπου της Ελλάδος, Σία Παπατριανταφύλλου.

Ηταν εκεί ο σύζυγος της αείμνηστης Μαρίας και εκδότης της Greek News, Αποστόλης Ζουπανιώτης και τα παιδιά τους Ευάγγελος, Ειρήνη και Τζόσουα.   

“Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μας άφησε πολύ νωρίς. Πρόωρα. Αναπάντεχα”, τόνισε στο καλωσόρισμά του ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ, πρέσβης Κορνήλιος Κορνηλίου και πρόσθεσε πως “η Μαρία δεν ήταν μόνο η θεσμική μνήμη αλλά και η ψυχή αυτής εδώ της Αντιπροσωπείας. Η επαγγελματική της πορεία έχει ταυτιστεί με την ιστορία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Κύπρου στον ΟΗΕ για τρεις δεκαετίες. Εργάστηκε για πέντε προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας και εφτά υπουργούς Εξωτερικών,  ενώ υπηρέτησε με εφτά μονίμους αντιπροσώπους με την ίδια προσήλωση και αφοσίωση”.

“Η Μαρία ήταν η προσωποποίηση αυτού του καλούμε Φιλότιμο. Εζησε αφοσιωμένη στην οικογένειά της, στην κοινότητα και την πατρίδα της και είχε ξεκάθαρες απόψεις για κοινωνικά ζητήματα. Είχε αίσθηση του καθήκοντος και ήταν έντιμη. Ηταν ευγενική και συμπονετική, πάντοτε πρόθυμη να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη. Θα τη θυμόμαστε με αγάπη”, ανέφερε ο κ. Κορνηλίου.

Αμέσως μετά το λόγο έλαβε ο εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ, Stefan Dujarric, ο οποίος τόνισε πως η Μαρία Ζουπανιώτη ήταν μέντοράς του στο Κυπριακό, “όχι υποδεικνύοντάς μου τι να πω, αλλά με τις ξεκάθαρες παρατηρήσεις της όταν έλεγα κάτι που δεν έπρεπε να πω”.

“Ηταν πάντα σε εγρήγορση. Χωρίς αμφιβολία στο μεγαλύτερο βαθμό από όλους τους άλλους υπεύθυνους Τύπου. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον συνάδελφό της που να έχει υπερασπιστεί και προωθήσει τη θέση της χώρας του τόσο σφοδρά, αλλά πάντα με διακριτικότητα και καλωσύνη, όπως η Μαρία”, τόνισε ο κ. Dujarric, υπογραμμίζοντας τον αυθεντικό επαγγελματισμό της και την παθιασμένη αγάπη της για την Κύπρο.

“Ηταν πάντα ευχαρίστησή μας να δουλεύουμε μαζί της”, πρόσθεσε αναπολώντας τη συνεργασία τους κατά την προετοιμασία των συνομιλιών για το Κυπριακό όλα αυτά τα χρόνια. “Πάντα πρόθυμη να μας συνδράμει και να μας βοηθήσει να αποφύγουμε τις διπλωματικές παγίδες”, είπε.

Ο Γενικός Πρόξενος της Κύπρου, πρέσβης Βασίλης Φιλίππου, είπε στο χαιρετισμό του ότι γνώρισε τη Μαρία Ζουπανιώτη το 1994 όταν πρωτοήρθε στη Νέα Υόρκη.

“Εμείς που για χρόνια δουλέψαμε με τη Μαρία, νιώθουμε έντονη την παρουσία της και το πνεύμα της. Ζει στη μνήμη μας και γιορτάζουμε σήμερα τη ζωή της. Ηταν οραματίστρια. Η συνεισφορά της Μαρίας ήταν ισχυρή και το εργασιακό ήθος της αξιοσημείωτο, η ενέργειά της, η αφοσίωσή της, αξίες που συνθέτουν την εικόνα της. Μια στοργική και αγαπημένη σύζυγος και μητέρα, στενή συνεργάτιδα και φίλη, θα μας λείψει αλλά ποτέ δεν θα την ξεχάσουμε εμείς που είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε.

Ο πρόεδρος της ΠΣΕΚΑ και του Παγκυπρίου Φίλιπ Κρίστοφερ αναφέρθηκε στους αγώνες για το Κυπριακό και στο ταξίδι που ξεκίνησε το 1974 για ελευθερία και δικαιοσύνη στη Μεγαλόνησο και το οποίο “δεν είναι μόνο πάθος” για τους απανταχού Κυπρίους “αλλά και εμμονή”. “Και ο Αποστόλης και η Μαρία Ζουπανιώτη ήταν κομμάτι αυτού του ταξιδιού, αυτού του πάθους και της εμμονής”, πρόσθεσε τονίζοντας πως “κανείς δεν μετέφερε αυτό το πάθος για την Κύπρο καλύτερα από τη Μαρία”.

Ο κ. Κρίστοφερ ευχαρίστησε τον Ευάγγελο και την Ειρήνη Ζουπανιώτη που “μοιραστήκατε τη μητέρα σας μαζί μας, με την κοινότητα, ήταν ένα κομμάτι από μας. Ηταν ο άνθρωπος στον οποίο μιλούσαμε όταν βλέπαμε ένα άρθρο στους Νιου Γιορκ Τάιμς ή σε οποιαδήποτε εφημερίδα, σ’ αυτήν τηλεφωνούσαμε για συμβουλές, ήταν ο άνθρωπος που θα μας έδινε τις πληροφορίες που χρειαζόμασταν. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό”.

“Μακάρι να είχα μαγικές λέξεις ή εκφράσεις να απαλύνω τον πόνο σας και να σας κάνω να αισθανθείτε καλύτερα. Το μόνο που μπορώ να πω εκ μέρους της Ομοσπονδίας και της Ελληνοκυπριακής κοινότητας είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους σας”, πρόσθεσε, λέγοντας πως “η προσπάθεια συνεχίζεται, η ελπίδα αντέχει και το όνειρο να επιστρέψουμε στην Κυρήνεια δεν θα πεθάνει ποτέ”.

Η Γιάννα Σιάτου, στενή συνεργάτιδα της στο Γραφείο Τύπου, ονειρευόταν να μιλήσει για τη Μαρία Ζουπανιώτη στη γιορτή για τη συνταξιοδότησή της και όχι με αυτή τη δυσάρεστη ευκαιρία. Σε μια ομιλία που συγκίνησε, μίλησε για το πρόσωπο που η ίδια γνώρισε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όταν αναζήτησε δουλειά στην Αντιπροσωπεία της Κύπρου και για το όραμά της να δημιουργήσει μια δυνατή ομάδα Τύπου.

“Ηξερα τη Μαρία καλύτερα από οποιονδήποτε σε αυτό το κτήριο. Ηταν η αρχηγός και εγώ ακολουθούσα. Ηταν η δασκάλα και εγώ η μαθήτρια. Ηταν η επαγγελματίας και εγώ η ερασιτέχνης. Εγινε η οδηγός μου. Πίστεψε σε μένα και είχε μεγάλες προσδοκίες από μένα. Δεχόταν τα λάθη μου και τα διόρθωνε χωρίς να με προσβάλλει. Είχε απαντήσεις για κάθε ερώτηση. Ηταν εκεί όταν την χρειαζόμουν. Μαζί ήμασταν μια εξαιρετική ομάδα”, είπε και υπογράμμισε τον ισχυρό μεταξύ τους δεσμό. Μοιραζόντουσαν τα πάντα, τις χαρές και τις λύπες.

Μίλησε για το πώς ξεκινούσε η μέρα τους στο γραφείο, τα briefings αλλά και τις συζητήσεις για τα προσωπικά τους και τις οικογένειές τους. “Ενιωθα ότι ήμουν μέλος της οικογένειάς της και αυτή ήταν μέλος της δικής μου οικογένειας. Ηξερα τα πάντα γι’ αυτήν την και ήξερε τα πάντα για μένα. Οι γιοι μου την αγαπούσαν και την αποκαλούσαν θεία Μαίρη”.

Στάθηκε στην καλωσύνη και την αγάπη με την οποία περιέβαλλε τους άλλους, στον πατριωτισμό, την ευσυνειδησία της και την αφοσίωση στη χώρα της, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί με περιστατικά και στην αστεία πλευρά του χαρακτήρα της, στο χιούμορ της.

“Μου λείπει και καθημερινά ακούω τη φωνή της να μου ψιθυρίζει ότι είναι ώρα να προχωρήσουμε παρακάτω. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό και προνομιούχο που γνώρισα και είχα την ευκαιρία να δουλέψω δίπλα στη Μαρία Ζουπανιώτη. Με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και θα της είμαι πάντα ευγνώμων γιατί με ενέπνευσε να γίνω καλύτερος άνθρωπος και καλύτερη συνεργάτις. Δεν θα φτάσω ποτέ το βαθμό επαγγελματισμού της αλλά τουλάχιστον γνωρίζω ότι με την καθοδήγησή της θα τα καταφέρω”, τόνισε η κ. Σιάτου.

“Αφησε ένα κενό όχι μόνο στο γραφείο αλλά και στην καρδιά μου. Η απουσία της είναι έντονη παντού και με γεμίζει λύπη. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου και θα κρατήσω σαν κάτι πολύτιμο κάθε στιγμή που ζήσαμε μαζί”, κατέληξε.

Αμέσως μετά τη προβολή ενός βίντεο με φωτογραφίες από την οικογενειακή και επαγγελματική της ζωή που σκόρπισε συγκίνησε και έφερε δάκρυα στα μάτια των περισσοτέρων, το λόγο έλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος ο οποίος επισήμανε ότι “η Μαρία Ζουπανιώτη συμπύκνωσε στα χρόνια της ζωής της αυτό που άλλοι δεν καταφέρνουν ούτε αν είναι 100 ετών”.

“Υπήρξε μια πάρα πολύ εντυπωσιακή γυναίκα”, είπε ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας πως της ταιριάζει απόλυτα η περιγραφή της ενάρετης γυναίκας στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου των Παροιμιών του Σολομώντα που ξεκινά με τον στίχο “Γυναίκα ανδρείαν τις ευρήσει”.

“Οι άνθρωποι που περνούν μεν αλλά αφήνουν βαθύτατα και εντονότατα ίχνη, δεν ξεχνιούνται. Η απώλεια μνήμης δεν ισχύει γι’αυτήν. Εζησε το πάθος με πάθος αλλά ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων της Αναστάσεως. Και το Πάθος έχει πάντοτε αναπόφευκτα την Ανάσταση. Με αυτή την εννοια  βρισκόμαστε σήμερα εδώ”, κατέληξε ο Αρχιεπίσκοπος.