Αγαπητοί φίλοι

Στις 7 Οκτωβρίου 1944 είναι μία ιστορική επέτειος είναι ένα γεγονός την οποίο πρέπει να θυμάστε.

Πρόκειται για την εξέγερση 300 Ελλήνων εβραίων στο Άουσβιτς της Πολωνίας η οποία έγινε στις 7 Οκτωβρίου 1944 οι οποίοι με αυταπάρνηση προτίμησαν να επαναστατήσουν κατά των Γερμανών να χάσουν την ζωή τους νοιώθοντας έστω και για λίγες στιγμές ελεύθεροι.

Έτσι έγραψαν μία ακόμη χρυσή σελίδα στην Ελληνική ιστορία Είναι η μοναδική περίπτωση στον κόσμο όπου κατάδικοι σε θάνατο επαναστατούν και έρχονται στήθος με στήθος με τους κατακτητές τους με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι.

Η ιστορία της εξέγερσης ξεχάστηκε με τον καιρό δεδομένου ότι οι περισσότεροι από αυτούς που συμμετείχαν δεν επέζησαν .Μεταξύ των επιζώντων από την εξέγερση ήταν και ο Λέων Κοέν οποιος έγραψε το βιβλίοFrom GREECE TO BIRKENAU THE CREMATORIA ΅WORKERS ΄ UPRISING έγραψε μεταξύ άλλων:

«Μέσα σε λίγα λεπτά, κρεματόριο 3  τυλίχθηκε στις φλόγες και όλοι οι Έλληνες αφανίστηκαν».

Αυτό, λοιπόν, είναι ο επίλογος της ηρωική μάχη των Ελλήνων Εβραίων που εργάζονταν στο Μπιρκενάου Sonderkommando και που έπεσαν μαχόμενοι .  Ήταν τρέλα ή θάρρος; Τουλάχιστον, πέθαναν αγωνιζόμενοι, και έδειξαν  στον ελεύθερο κόσμο ότι οι Εβραίοι, θα μπορούσαν να επιλέξουν να πεθάνουν σαν ελεύθεροι άνδρες. Με τη μετατροπή τους εαυτούς  σε δάδες, είχαν προκαλέσει τον σεβασμό από τον καθένα , στο μικρό κόσμο τους που ήταν στο Μπιρκενάου, ακόμη και το θαυμασμό των δολοφόνων. Ακόμη και για εκείνους  που είχαν διαχωρίσει τις ευθύνες τους ήταν αξιοζήλευτοι.

Οι λίγοι Έλληνες επιζώντες  έγιναν  θρυλικά πρόσωπα .

Το προσωπικό των Εγγλέζων  ήταν τόσο εντυπωσιασμένοι ώστε να μας ονόμαζαν us ‘the Greek bandits’.  «η ελληνική ληστοσυμμορία ».

Καιρό μετά την απόδραση μας από Μπιρκενάου, στις 17 Ιανουαρίου 1945, όταν συναντηθήκαμε άλλους κρατούμενους σε διάφορα στρατόπεδα, (όπως Mauthausen, Guzi 1 και 2, Melk, Ebenze, κλπ),  μας ρωτούσαν  αν η εξέγερση είχε γίνει. πραγματικά .

Σε μικρότερα στρατόπεδα, οι κρατούμενοι είχαν εμψυχωθεί  από αυτήν την  θυσία από μία χούφτα των Ελλήνων Εβραίων οι οποίοι, όπως ο David, είχαν εναντιωθεί απέναντι σε έναν  σύγχρονο και αιμοσταγή Γολιάθ. Ως Εβραίοι και ως Έλληνες, είχαν αγωνιστεί για την πατρίδα τους και για τη χώρα τους. Εν κατακλείδι, εμείς, οι επιζώντες του Μπιρκενάου, πρέπει να θυμόμαστε πάντα την εξαιρετική γενναιότητα μιας χούφτας  συμπολιτών μας. Στα χρονικά των στρατοπέδων εξοντώσεως  , ο ηρωισμός σε τέτοιο επίπεδο ήταν μοναδικός . Κατά κανόνα, όλοι οι απελαθέντες αφέθηκαν μόνοι τους  να σφάζονται σαν ζώα.  Είθε η μνήμη των φίλων μας, να μείνει μαζί μας, για πάντα.

Ο Σύλλογος ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΘΥΜΑΤΩΝ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ αισθάνεται βαθειά την υποχρέωση σήμερα μετά  εξήντα έξη  χρόνια να αποτίσει φόρο τιμής στους ανθρώπους αυτούς που δεν ήταν άλλοι από τα αδέλφια μας και τους γονείς μας οι οποίοι δεν χάθηκαν άβουλα και μοιρολατρικά , αλλά χάριν της αγάπης και του σεβασμού προς την οικογένεια, γι αυτό και ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες ομαδικώς, κάτω από την άνανδρη εξαπάτηση των κατά σύστημα ψεμάτων των Γερμανών .

Αλλά, και όπου υπήρχε η δυνατότης, αντέδρασαν. Ακόμη και με τον πιο βίαιο τρόπο και χάθηκαν, μη υπολογίζοντας ακόμη και την ζωή τους.

Ακόμη αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε ότι Τα παιδιά όλου του κόσμου που σκοτώνονται στον πόλεμο είτε αυτά είναι εβραιόπουλα είτε είναι αραβόπουλα είτε λευκά η μαύρα η οτιδήποτε άλλο, «ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ» γι αυτό εμείς που ζήσαμε τον όλεθρο του Β Παγκοσμίου πολέμου οφείλουμε να αγωνιστούμε. για έναν καλύτερο κόσμο.

Ο Πρόεδρος
Μάριος Σούσης

Η Γενική Γραμματείς
Άννα Καμπελή