Μιλούν στη Greek News ο υφυπουργός Εξωτερικών Πέτρος Δούκας, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάννος Παπαντωντίου, ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης
Αθήνα.- Έρευνα – Συνεντεύξεις Γιάννης Φασουλάς
Τις επιπτώσεις του παγκόσμιου οικονομικού «τυφώνα», στην τσέπη των Ελλήνων πολιτών, το νέο χρηματοπιστωτικό τοπίο που θα δημιουργηθεί μετά την κρίση, την τύχη των σχεδίων Πόλσον και Μπράουν και κατά πόσο αυτά μπορούν να δώσουν πνοή στο βαριά τραυματισμένο από τις «τοξικές» επιθέσεις παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς και το αν η κρίση φτάνει ή όχι στο τέλος της, αναλύουν μιλώντας αποκλειστικά στην έρευνα της «Greek News» πέντε στελέχη της πολιτικής ζωής και γνώστες της οικονομικής πραγματικότητας.

Ο υφυπουργός Εξωτερικών και πρώην οικονομικών Πέτρος Δούκας, πιστεύει ότι το μέγεθος της κρίσης σε ότι αφορά την Ελλάδα είναι «διαχειρίσιμο», ενώ εμφανίζεται καθησυχαστικός για τις καταθέσεις, λέγοντας ότι οι πολίτες δεν πρέπει να ανησυχούν.

Ο υπεύθυνος για θέματα Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργός κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, επικρίνει την απόφαση της κυβέρνησης να διαθέσει 28 δις ευρώ για την στήριξη των τραπεζών τονίζοντας ότι «μοιράζει αφειδώς χρήματα που δεν διαθέτει με ολέθρια αποτελέσματα για τα δημόσια οικονομικά, που δυστυχώς θα αντιληφθούμε την επόμενη τριετία η οποία και προβλέπω ότι θα είναι από τις χειρότερες οικονομικές χρονιές των τελευταίων 15-20 χρόνων».

Στο ίδιο μήκος και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος για θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής του ΣΥΝ Π. Λαφαζάνης, ο οποίος καταγγέλλει ότι «το κυβερνητικό σχέδιο με το μυθικό ποσό των 28δις ευρώ για την ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου συνιστά μέγα σκάνδαλο και μια πραγματική λεηλασία των φορολογουμένων».

«Το όποιο τοπίο διαμορφωθεί μετά την κρίση θα εξαρτηθεί και από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Εάν δεν καταφέρει να βάλει την σφραγίδα του στις εξελίξεις, τότε το νέο τοπίο θα είναι πολύ πιο επώδυνο γιʼ αυτόν», τονίζει ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος.

Η κρίση έχει βάθος εκτιμά ο π. υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γιάννος Παπαντωνίου και προβλέπει ότι «θα χρειαστεί χρόνος για να ξεπεραστούν τα προβλήματα των τραπεζών και να αναδιαρθρωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι όροι δανεισμού θα επιδεινωθούν, με αρνητικές συνέπειες στην πραγματική οικονομία». Οι πέντε φιλοξενούμενοι της «GN» κλήθηκαν να απαντήσουν στα εξής ερωτήματα:

1. Έχουν τύχη τα σχέδια Πόλσον και Μπράουν;

2. Η κρίση φτάνει στο τέλος της ή έχει βάθος;

3. Μετά την κρίση πόσο δύσκολο και πόσο διαφορετικό θα είναι το τοπίο που θα έχει δημιουργηθεί;

4. Για την Ελλάδα ποιες θα είναι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οι επιπτώσεις από την κρίση; Πως είδατε το ελληνικό σχέδιο στήριξης των τραπεζών;

Πέτρος Δούκας – Υφυπουργός Εξωτερικών: Να μην ανησυχούν οι καταθέτες

1. Έγραφε ο Ξενοφώντας στην Κύρου Παιδεία, ένα από τα εξαιρετικότερα βιβλία για την τέχνη της διοίκησης που έχουν γραφτεί τους τελευταίους 25 αιώνες, ότι «απ΄όλες τις δυσκολίες, ο φόβος είναι αυτός που τρομάζει πιο πολύ τις ψυχές» («πάντων των δεινών ο φόβος μάλιστα καταπλήττει τας ψυχάς»). Και ο φόβος σήμερα είναι ο σκληρότερος αντίπαλος.

2. Πράγματι, βρισκόμαστε στο μέσο μιας πολύ εκτεταμένης και βαθιάς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ή μάλλον, για πρώτη φορά, στο μέσον πολλών κρίσεων ταυτόχρονα: οικονομικής, πιστωτικής, χρηματιστηριακής, κρίση στο περιβάλλον, στις τιμές των τροφίμων, στο νερό και τους υδάτινους πόρους, κρίση στην ενέργεια.

Η κρίση αυτή άρχισε να γενικεύεται αφού φάνηκε πως και άλλα μεγάλα τραπεζικά και ασφαλιστικά ιδρύματα είχαν επενδύσει, ή εγγυηθεί (όπως η AIG) επενδύσεις σε αμφιβόλου ποιότητας χρεόγραφα.

3. Οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τα «τοξικά» προβλήματα των μεγάλων ξένων τραπεζών. Και δεν έχουν οι καταθέτες λόγο να ανησυχούν. Όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση παρακολουθεί από κοντά τις εξελίξεις και «είναι εδώ», συνεργάζεται με τις ξένες κυβερνήσεις και «εγγυάται την σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας». Οι καταθέτες, οι άνθρωποι που μόχθησαν για να βάλλουν «κάποια λεφτά στην μπάντα» δεν έχουν λόγο να ανησυχούν. Θα γίνει ότι πρέπει να γίνει για να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα.

Δεν υποτιμάμε την διεθνή κρίση. Ακόμα και ο δανεισμός του Ελληνικού Δημοσίου ακριβαίνει, αφού η διαφορά στο κόστος δανεισμού μεταξύ του Ελληνικού και του Γερμανικού Δημοσίου έχει φθάσει για την δεκαετή διάρκεια από τις 32 μ.β στα μέσα Μαρτίου 2005, στις 90 μονάδες βάσης σήμερα. Μια αύξηση κατά 30 μ.β., στο spread στα 40 δισεκ. ευρώ δανεισμού ισοδυναμούν με ένα επιπλέον ετήσιο κόστος για τόκους της τάξης των 120 εκατ. ευρώ.

[Θυμάστε τι έλεγε η αντιπολίτευση για την στρατηγική μας για «ανέβασμα του duration» (επιμήκυνση της διάρκειας) του δανεισμού του Ελληνικού Δημοσίου, με δανεισμό για 30 και 50 χρόνια; Το ΠΑΣΟΚ μας κατηγορούσε τότε ότι έπρεπε να δανειζόμαστε και να αναχρηματοδοτούμε το χρέος μόνο για ένα χρόνο επειδή τα επιτόκια του δωδεκαμήνου ήταν, τότε, φθηνότερα! Φαντασθείτε πόσο καταστροφικό θα ήταν αν στις σημερινές αγορές θα ήμασταν αναγκασμένοι να δανειζόμαστε 20 δισεκ. ευρώ κάθε μήνα για να χρηματοδοτήσουμε το χρέος.]

4. Όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία. Θα υπάρχουν, αλλά το μέγεθός τους είναι και θα είναι «διαχειρίσιμο».

1. Δημοσιονομικά—πίεση στα έσοδα ως αποτέλεσμα της αρνητικής πίεσης στα εισοδήματα και τους ρυθμούς ανάπτυξης

2. Αρνητική επίδραση στο χρηματιστήριο (αν και οι ευκαιρίες είναι πλέον μεγαλύτερες από τους κινδύνους)

3. Βραδύτεροι ρυθμοί στις επενδύσεις και στις επενδυτικές ροές

4. Περιορισμός στη χορήγηση δανείων από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις, τα νοικοκυριά και οι επαγγελματίες να μην βρίσκουνε κεφάλαια κίνησης, ή να τα βρίσκουνε πολύ πιο ακριβά.

5. Κάποια μείωση του ναυτιλιακού συναλλάγματος

6. Αρνητική επίδραση στον τουρισμό- εφόσον τα εισοδήματα των επισκεπτών μας συμπιέζονται

7. Αρνητική επίδραση στις εξαγωγές λόγω της πίεσης στα εισοδήματα διεθνώς.

8. Η μόνη ανάσα είναι από την πτώση της τιμής του πετρελαίου.

Ο πρωθυπουργός έχει αναγγείλει μια σειρά από πρωτοβουλίες και μεταρρυθμίσεις για την ισχυροποίηση της Ελληνικής οικονομίας.

Και εμείς στο υπουργείο Εξωτερικών θα συνεχίσουμε την προσπάθεια ανάδειξης της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων, προσέλκυσης επενδύσεων και διείσδυσης των ξένων αγορών. Ανάδειξης της Ελλάδας της δημιουργίας.

Κάθε πρόβλημα είναι και μια ευκαιρία για ανασκούμπωμα. Για νέα προσπάθεια βελτίωσης σε όλα. Γι΄ αυτό πρέπει να στηρίξουμε το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του πρωθυπουργού και να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την σωστή εκτέλεση του Προϋπολογισμού.

Μιχάλης Χρυσοχοϊδης- Υπεύθυνος για θέματα Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ: Τα τριχίλιαρα της Ηλείας θυμίζει το σχέδιο στήριξης των τραπεζών…

1. Το σχέδιο Μπράουν, το οποίο διαφέρει σημαντικά από το αρχικό σχέδιο Πόλσον που ήταν απλώς μια πρωτοβουλία πανικού κι αμηχανίας της κυβέρνησης Μπους, κατέδειξε ότι μόνο μια υπεύθυνη σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση μπορεί να αποκαταστήσει την ισορροπία και την εμπιστοσύνη στις αγορές. Αυτό βέβαια δεν πρόκειται να συμβεί από τη μια μέρα στην άλλη. Όπως είδαμε την αρχική αισιοδοξία των πρώτων ημερών στις αγορές διαδέχτηκαν ξανά τα έντονα σκαμπανεβάσματα. Το ζητούμενο ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση που είναι η επαναφορά ενός σύγχρονου, ευέλικτου και αποτελεσματικού ρυθμιστικού και εποπτικού ρόλου του κράτους στις αγορές, μόνο οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις μπορούν να το εγγυηθούν.

2. Βρισκόμαστε μόλις στην αρχή μιας μεγάλης περιόδου ύφεσης που θέτει σε αμφισβήτηση βασικές παραδοχές της αρχιτεκτονικής τόσο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος όσο και της ίδιας της Ε.Ε. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην πρόσφατη ιστορία έχει αποδειχθεί ότι η Ευρώπη κάνει άλματα προς τα μπρος, προς την περαιτέρω ενοποίηση και εμβάθυνση δηλαδή των πολιτικών της, μόνο έπειτα από σοβαρές συστημικές κρίσεις. Συνεπώς η δική μου θέση, η προοδευτική θέση, είναι ότι κάθε κρίση αποτελεί και μια ευκαιρία για να αλλάξουμε βασικές συστημικές παραμέτρους που έχουν φτάσει στα όρια τους και παράγουν πλέον στρεβλώσεις, ανισότητες και αδικίες.

3. Ήδη αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι μέσα από την κρίση θα προκύψει και ένας νέος συσχετισμός παγκόσμιων δυνάμεων. Η Αμερική βγαίνει εξαιρετικά τραυματισμένη απʼ αυτή την κρίση, καθώς έχει απολέσει οριστικά το ρόλο της μοναδικής υπερδύναμης και θα πρέπει πλέον να συμβιβαστεί με εκείνον μιας μεγάλης παγκόσμιας δύναμης. Σʼ αυτό το νέο πολύ-πολικό διεθνές περιβάλλον, η Ευρώπη, όπως έδειξε και το σχέδιο Μπράουν, μπορεί να αναδειχθεί στη δύναμη που θα ανοίξει νέους δρόμους για την αποτροπή του πλήρους εκτροχιασμού του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Όμως για να γίνει αυτό θα πρέπει να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, δηλαδή στη δημοσιονομική ένωση, σε μια δημοσιονομική ομοσπονδία. Επιβάλλεται ένας μεγαλύτερος βαθμός κεντρικοποίησης της δημοσιονομικής πολιτικής έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά ασυμμετρικά σοκ και γενικευμένες υφέσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία.

4. Καταρχήν εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, η διεθνής κρίση αποτελεί ένα άλλοθι για την παταγώδη αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Τα 28 δις του ελληνικού σχεδίου δεν είναι τίποτα άλλο από μια παραλλαγή των τριχίλιαρων της Ηλίας. Η δική μας θέση είναι ότι η κυβέρνηση όφειλε να συνδέσει το σχέδιο εγγυοδοσίας των τραπεζών με τις εξής προϋποθέσεις: α) εξυγίανσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος υπό τη μορφή αποκατάστασης της εμπέδωσης του υγιούς ανταγωνισμού β) τερματισμού των τεχνασμάτων ενάντια στους καταναλωτές γ) ενίσχυσης των ΜΜΕ που θα πληγούν από την επερχόμενη οικονομική κάμψη μέσα από στοχευμένα δάνεια με ιδιαίτερα προνομιακούς όρους. Αντʼ αυτού για άλλη μια φορά η ελληνική κυβέρνηση μοιράζει αφειδώς χρήματα που δεν διαθέτει με ολέθρια αποτελέσματα για τα δημόσια οικονομικά που δυστυχώς θα αντιληφθούμε την επόμενη τριετία η οποία και προβλέπω ότι θα είναι από τις χειρότερες οικονομικές χρονιές των τελευταίων 15-20 χρόνων.

Γιάννος Παπαντωνίου – π. υπουργός Εθνικής Οικονομίας: Η ένταξη στην ευρωζώνη λειτούργησε ως ασπίδα…

1. Το σχέδιο Πόλσον υπερσκελίστηκε από το σχέδιο Μπράουν, που έχει υιοθετηθεί σε διάφορες εκδοχές από όλες τις χώρες. Το σχέδιο Μπράουν προβλέπει μερική κρατικοποίηση των τραπεζών μέσα από αγορά μετοχών, καθώς και εγγυοδοτική κάλυψη του ενδοτραπεζικού δανεισμού από το κράτος. Στόχος είναι η αποκατάσταση συνθηκών εμπιστοσύνης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο δανεισμός των τραπεζών προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά προϋποθέτει μια ορισμένη σχέση δανείων προς κεφάλαια. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα κεφάλαια πρέπει να καλύπτουν το 8% των δανείων. Η κρίση της στεγαστικής πίστης στις ΗΠΑ και η σώρευση « τοξικών» τραπεζικών προϊόντων – δηλαδή παραγώγων ή σύνθετων χρηματοοικονομικών τίτλων – σε παγκόσμια κλίμακα προκάλεσαν μεγάλες απώλειες κεφαλαίου στις τράπεζες, με αποτέλεσμα να παγώσει ο δανεισμός. Οι χρηματιστηριακές αγορές κατέρρευσαν και τα φαινόμενα ύφεσης εντάθηκαν. Η πιστωτική άπνοια επιδεινώθηκε από την αναστολή του ενδοτραπεζικού δανεισμού λόγω του φόβου αλυσιδωτών χρεοκοπιών των τραπεζών. Το σχέδιο Μπράουν είναι μια μεγάλης κλίμακας κίνηση που μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, να εξασφαλίσει τις κεφαλαιακές προϋποθέσεις για νέα δάνεια και, στη συνέχεια, να προσελκύσει ιδιώτες επενδυτές στις τράπεζες.

2-3. Η κρίση έχει βάθος. Θα χρειαστεί χρόνος για να ξεπεραστούν τα προβλήματα των τραπεζών και να αναδιαρθρωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι όροι δανεισμού θα επιδεινωθούν, με αρνητικές συνέπειες στην πραγματική οικονομία. Οι ρυθμοί ανάπτυξης θα μειωθούν, ή θα γίνουν αρνητικοί, ενώ η ανεργία θα αυξηθεί. Κρίσιμη σημασία έχει η εμπιστοσύνη. Πέρα από την υλοποίηση του σχεδίου Μπράουν, επείγει η ανασυγκρότηση της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Χρειάζεται ένα νέο Μπρέτον Γουτζ για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, καθώς και την ενίσχυση της εποπτείας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Πρέπει να βελτιωθεί το σύστημα πρόληψης και αντιμετώπισης διεθνών οικονομικών κρίσεων.

4. Η ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη λειτούργησε ως ασπίδα για τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος, εξαλείφοντας ουσιαστικά την ανάγκη εισροής δημοσίων κεφαλαίων. Όμως, οι επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία θα είναι σημαντικές. Η ύφεση θα διαρκέσει, τα εισοδήματα θα συμπιεστούν και η ανεργία θα αυξηθεί. Οι προοπτικές επιδεινώνονται λόγω της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης. Η κατάρρευση του προϋπολογισμού του 2008 οδήγησε σε νέους φόρους που περιορίζουν ακόμα περισσότερο την οικονομική δραστηριότητα και αυξάνουν την ανεργία. Η απουσία μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα στους κρίσιμους τομείς των θεσμών, της διοίκησης και της εκπαίδευσης, εξασθενίζει την ανταγωνιστικότητα. Η Ελλάδα κινδυνεύει να μην επωφεληθεί από τη μελλοντική ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας και να παραμείνει καθηλωμένη σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Νίκος Καραθανασόπουλος – Βουλευτής ΚΚΕ: Έρχεται νέα φοροεπιδρομή…

1. «Η κρίση, που εμφανίστηκε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ και επεκτάθηκε, δεν είναι αποτέλεσμα ενός μοντέλου διαχείρισης του νεοφιλελευθερισμού και της ασυδοσίας και απληστίας της αγοράς, των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των «golden boys». Αποτελεί, η κρίση, συστατικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος, είναι το αποτέλεσμα της υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, δηλαδή της ιδιοποίησης από τους κεφαλαιοκράτες του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Τα σχέδια Πόλσον και Μπράουν δεν αντιμετωπίζουν στην αιτία της κρίση, στοχεύουν στην σωτηρία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, φορτώνοντας τα βάρη στους φορολογούμενους, στα λαϊκά στρώματα».

2. «Όλοι συμφωνούν ότι μέχρι τώρα έχουμε παρακολουθήσει ορισμένα μόνο επεισόδια από τη σημερινή κρίση. Αυτό το γεγονός επιβεβαιώνει την εκτίμησή μας ότι τα διάφορα μείγματα διαχείρισης, νεοφιλελεύθερα ή νεοκεϋνσιανά, είναι αναποτελεσματικά στην αποτροπή της εκδήλωσης της κρίσης. Ανεξάρτητα του βάθους και της έκτασης της κρίσης, το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να αποτρέψει τα σχέδια για να πληρώσουν τον λογαριασμό οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι. Να συμβάλει στον αποφασιστικό απεγκλωβισμό των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική, ανεξάρτητα του μείγματος, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και αποτελεί παράγοντας επιδείνωσης της θέσης τους».

3. «Το όποιο τοπίο διαμορφωθεί μετά την κρίση θα εξαρτηθεί και από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Εάν δεν καταφέρει να βάλει την σφραγίδα του στις εξελίξεις, τότε το νέο τοπίο θα είναι πολύ πιο επώδυνο γιʼ αυτόν. Ήδη τα πρώτα αποτελέσματα είναι ορατά. Έχουμε ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου σʼ όλο και λιγότερα χέρια, ιδιαίτερα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθούμε ήδη έναν νέο γύρο εξαγορών και συγχωνεύσεων. Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις, μόνο στις ΗΠΑ το πρώτο 9μηνο του 2008 αυτές ξεπέρασαν τις 700.000, έχουμε αύξηση του αριθμού των φτωχών νοικοκυριών. Επίσης δεν αποκλείεται η περαιτέρω αμφισβήτηση του σημερινού συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με αποτέλεσμα μια σειρά ανακατατάξεις στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία και ένα νέο γύρω αναδιανομής των αγορών».

4. «Τα κυβερνητικά μέτρα για τη στήριξη των τραπεζών αποτελούν την υλοποίηση των αντίστοιχων ευρωενωσιακών κατευθύνσεων. Τα μέτρα αυτά, όπως προκύπτει από το προσχέδιο του προϋπολογισμού, θα συνοδευτούν από μια νέα φοροεπιδρομή, αμφισβήτηση των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και περαιτέρω εμπορευματοποίησης της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας. Δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την επιβράδυνση της πορείας της ελληνικής οικονομίας. Παράγοντας, που θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την έκταση και το βάθος, αποτελεί η πορεία της οικονομίας των Βαλκανικών χωρών. Σήμερα, που καταρρίπτεται ο μύθος της έλλειψης χρημάτων, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιοριστούν στα διάφορα «φιλανθρωπικά» επιδόματα, όπως τους καλούν τα άλλα κόμματα, αλλά να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, ανοίγοντας τον δρόμο στη γενικευμένη σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου».

Π. Λαφαζάνης – Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ: Μέγα σκάνδαλο η ενίσχυση των τραπεζών με 28 δις ευρώ…

1. «Τα σχέδια Πόλσον και Μπράουν για την χρηματοπιστωτική κρίση σε ΗΠΑ και Ε.Ε., παρά τις όποιες διαφορές τους, συνιστούν μια πρωτοφανή για την ανθρώπινη ιστορία ληστεία των λαών, προκειμένου να διασωθεί το διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο από τα ζημιογόνα κερδοσκοπικά παιχνίδια του.

Τα σχέδια αυτά ίσως να ανακόψουν, προς το παρόν, ένα γενικευμένο «κραχ», αλλά δεν πρόκειται να ανακόψουν την επέλαση της κρίσης. Η κρίση είναι πολύ βαθιά και θα έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον κόσμο της εργασίας και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις».

2. «Βρισκόμαστε μάλλον στο τέλος της αρχής παρά στην αρχή του τέλους της καπιταλιστικής κρίσης. Να σημειώσω ακόμα ότι η παρούσα κρίση δεν είναι μόνο χρηματοπιστωτική. Είναι, ταυτόχρονα, κρίση νομισματική. Είναι κρίση της «πραγματικής» οικονομίας. Κρίση κερδοσκοπικών ανατιμήσεων στις πρώτες ύλες και ειδικότερα στα τρόφιμα και το πετρέλαιο. Κρίση ενεργειακή. Κρίση επάρκειας και διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Κρίση υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων και γενικότερα των προϊόντων. Κρίση, τέλος, κλιματικών αλλαγών, που απειλεί μεσοπρόθεσμα και την επιβίωση στον πλανήτη. Τα κρισιακά φαινόμενα είναι πολλά αλλά έχουν μια κοινή ρίζα, την οικονομία του καπιταλιστικού κέρδους. Τον ίδιο τον καπιταλισμό!»

3. «Έχω την αίσθηση ότι η παρούσα κρίση θα επιφέρει πολύ μεγάλες οικονομικές και πολιτικές ανακατατάξεις. Βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της νεοφιλελεύθερης «παγκοσμιοποίησης» και της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Πολύ φοβάμαι ότι αυτά θα ακολουθηθούν από μεγάλες οικονομικές συγκρούσεις, σκληρές πολιτικές αντιπαραθέσεις και νέους μεγάλους πολέμους, κυρίως από την αμερικάνικη πλευρά. Για να προλάβουμε τη φρίκη που επέρχεται πρέπει να προχωρήσουμε σε μεγάλες ανατροπές. Σήμερα, αποκτά μια νέα επείγουσα προτεραιότητα το δίλημμα προοδευτικές λύσεις και ένας νέος σοσιαλισμός με εμβάθυνση της δημοκρατίας ή μια νέα βαρβαρότητα. Τρίτος δρόμος, ίσως, να μην υπάρχει!»

4. «Η Ελλάδα με ευθύνη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών από τη δεκαετία του ΄90 είναι σήμερα μέρος της διεθνούς κρίσης. Έχουμε μια οικονομία υπηρεσιών χωρίς παραγωγικό και τεχνολογικό βάθος, παραδομένη στο έλεος των ιδιωτικοποιήσεων, των τραπεζών, των πολυεθνικών και των ξένων κερδοσκοπικών κεφαλαίων, αγκυλωμένη από ένα κομματικό κράτος πελατειακών σχέσεων και στηριγμένη στην υπερχρέωση των νοικοκυριών, που οδεύει ολοταχώς προς την ύφεση. Οι αντικοινωνικές κυβερνητικές επιλογές επιταχύνουν αυτόν τον εφιάλτη με οδυνηρά κοινωνικά αποτελέσματα. Το κυβερνητικό σχέδιο με το μυθικό ποσό των 28δις ευρώ για την ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου συνιστά μέγα σκάνδαλο και μια πραγματική λεηλασία των φορολογουμένων. Αυτήν την ώρα, ο τόπος χρειάζεται μια ανατροπή πορείας με ένα νέο προοδευτικό πρόγραμμα και ένα νέο ανασυγκροτημένο δημόσιο τομέα που κατά προτεραιότητα θα στηρίξουν πολιτικές δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, φορολογικής δικαιοσύνης, ενίσχυσης της παραγωγής, των επενδύσεων και των λαϊκών εισοδημάτων».