ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.- Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗ
H 42χρονη καθηγήτρια Γαλλικών από την Ηλεία, Νικολία Μωραϊτη, έλαβε την Παρασκευή εξιτήριο από το νοσοκομείο North Shore του Λονγκ Αϊλαντ, όπου προ ολίγων ημερών υποβλήθηκε σε επιτυχή επέμβαση αφαίρεσης όγκου από τον εγκέφαλο. Ηταν μιά ιδιαίτερα χαρούμενη μέρα για τη διεύθυνση και το προσωπικό του νοσοκομείου και ιδιαίτερα για τον διάσημο νευροχειρουργό, Dr Laligam Sekhar, που έφερε σε αίσιο πέρας μιά ιδιαίτερα δύσκολη επέμβαση, την οποία δεν μπορούσαν να αναλάβουν Ελληνες γιατροί. Ο όγκος, μεγέθους αχλαδιού, καταλάμβανε ένα δύσκολο σημείο του εγκεφάλου, πιέζοντας ζωτικά νεύρα και αρτηρίες.

Μιλώντας σε δημοσιογραφική διάσκεψη, στο δωμάτιο της ασθενούς, ο δρ. Σέκχαρ εξήγησε τη διαδικασία της εγχείρησης.
«Προβήκαμε σε σειρά επεμβάσεων που διήρκεσαν συνολικά 18 ώρες, στη βάση του εγκεφάλου, αφαιρώντας τον όγκο, αλλά ταυτόχρονα αποφεύγοντας την καταστροφή των ζωτικών οργάνων. Οπως βλέπετε, είναι καλά και σε περίπου τρείς μήνες θα υποβληθεί σε νέες εξετάσεις. Κάποια προσωρινά προβλήματα που αντιμετωπίζει στην όραση ελπίζουμε ότι μέχρι τότε θα έχουν εκλείψει κι ελπίζουμε να κατορθώσει μετά από λίγο καιρό να επιστρέψει στην εργασία της και στους μαθητές της», είπε.

Στην εγχείρηση, ο δρ. Σέκχαρ χρησιμοποίησε ειδικές μεθόδους που ο ίδιος έχει ανακαλύψει και που δεν προκαλούν ζημιά στο πρόσωπο του ασθενή, ώστε να χρειάζεται πλαστική εγχείρηση. Επίσης χρησιμοποίησε ειδικό μικροσκόπιο το οποίο διαθέτει φακούς οι οποίοι δίδουν την ίδια στιγμή μικροσκοπικές και ενδοσκοπικές εικόνες και καθοδηγεί το γιατρό μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή.

ΜΙΛΑ ΣΤΗ GREEKNEWS

Σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στη GreekNews, η Νικολία Μωραϊτη μιλά για την περιπέτειά της.

«Πριν ενάμιση χρόνο, μας αφηγείται, μου συνέβαινε ορισμένες φορές να χάνω την όρασή μου, ενώ αισθανόμουν και πολύ κουρασμένη. Παρότι έχω βαρύ καθημερινό πρόγραμμα, με το παιδί και το σχολείο και δεν έχω ελεύθερο χρόνο να ηρεμήσω, η κούραση αυτή ήταν ασυνήθιστη. Τα συμπτώματα χειροτέρευσαν μετά τον Ιανουάριο που η απώλεια της όρασης έγινε συχνό φαινόμενο. Μάλιστα υπήρχαν φορές που την έχανα και τέσσερις φορές την ημέρα, αρκετές φορές μέσα στην ίδια μου την τάξη, όπου έχανα από μπρός μου τους μαθητές. Ομως, έκλεινα για λίγο τα μάτια και η όραση επανερχότανε».

Μετά κι από αυτό, η Νικολία Μωραϊτη αποφασίζει να επισκεφθεί το γιατρό της για εξετάσεις. Πρώτα κοίταξαν τον αυχένα και το θυρεοειδή αδένα, που δεν έδειξαν τίποτε, το ίδιο και οι εξετάσεις αίματος.

«Ο γιατρός άρχισε να πιστεύει ότι το πρόβλημα ήταν ψυχολογικό, με όλα όσα είχαν συμβεί στη ζωή μου τα τελευταία χρόνια, το διαζύγιό μου κι άλλες προσωπικές δυσκολίες».

Ομως, η τελευταία εξέταση που έκανε, μία μαγνητική τομογραφία στον εγκέφαλο, στις 9 Μαϊου, αποκάλυψε την ύπαρξη μεγάλου όγκου.

«Εγώ το πληροφορήθηκα στις 13 Μαϊου, κι απ’ εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς», λέγει η κ. Μωραϊτη.

Ο όγκος – σπάνιας μορφής – καταλάμβανε μεγάλο μέρος της βάσης του εγκεφάλου της (στο οπτικό χίασμα και τον σηραγγώδη κόλπο) , πιέζοντας σημεία της καρωτίδας, και πολλά νεύρα, μεταξύ των οποίων και οπτικά. Πολλοί γιατροί τους οποίους επισκέφθηκε, τόσο του δημοσίου, όσο και του ιδιωτικού τομέα σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Ομως, πολλοί εισηγήθηκαν τον διάσημο νευροχειρουργό Δρα Laligam Sekhar, τον οποίο είχαν συναντήσει σε διεθνή ιατρικά συνέδρια.

«Ηταν πολύ ευγενικοί και ξεκάθαροι μαζί μου. Μου κατέστησαν σαφές ότι αυτό που μου συμβαίνει είναι πολύ σοβαρό και η επέμβαση έπρεπε να γίνει από πολύ εξειδικευμένο ιατρό και σε χώρο που διέθετε όλη την αναγκαία τεχνολογική υποστήριξη».

Η Νικολία Μωραϊτη άρχισε τότε να επικοινωνεί ηλεκτρονικώς με τον δρα Σέκχαρ στέλνοντάς του την μαγνητική τομογραφία ενώ παράλληλα άρχισε τις διαδικασίες για την κάλυψη των εξόδων της εγχείρισης από ασφαλιστικό της ταμείο.

«Αν εξαιρέσετε την ελληνική γραφειοκρατία, δεν ήταν πολύ δύσκολο, αφού ήταν προφανές πως δεν μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα η εγχείρηση. Μάλιστα ένας από τους Ελληνες γιατρούς μου είπε ότι κανείς γιατρός στην Ελλάδα, που σέβεται τον εαυτό του δεν θα δεχθεί να κάνει την εγχείρηση».

Ο δρ Σέκχαρ υπέβαλε τη Νικολία σε δύο επεμβάσεις, στις 7 και 11 Αυγούστου που στέφθηκαν με επιτυχία.

«Η πρώτη διήρκεσε 8 ώρες και η δεύτερη 4 ώρες, ενώ στις 14 Αυγούστου, την ημέρα του μπλάκ άουτ, ήμουν στο χειρουργείο για σύντομη επέμβαση πλήρους καθαρισμού του όγκου, που διήρκεσε μία περίπου ώρα».

Από την Παρασκευή, η Νικολία Μωραϊτη βρίσκεται σε ξενοδοχείο και σε λίγες μέρες πρόκειται να ταξιδέψει στην Ελλάδα, όπου ανυπομονεί να σφίξει στην αγκαλιά της τον τετράχρονο μονάκριβο γιό της.

«Ο γιός μου είναι η ζωή μου», λέγει δακρύζοντας. «Είναι ο μόνος που μου λείπε, συνεχίζει, κι ο μόνος που κλαίω όταν σκέφτομαι. Αυτόν σκεφτόμουν όταν έβγαινα από το χειρουργείο. Κάθε βράδυ μου τηλεφωνά και μου μιλά. Αυτή είναι η μόνη μου στενοχώρια. Ευτυχώς, εμπιστεύομαι το γιατρό μου, όμως, αν είχα μαζί μου και το γιό μου, θα ήμουν σίγουρα καλύτερα. Ομως, έχω την φωτογραφία του που τη βλέπω συχνά».

Με ευγνωμοσύνη μιλά η Νικολία και για τον αδελφό της Χρήστο Μωραϊτη, που τη συνοδεύει στο ταξίδι και κάθεται διακριτικά δίπλα της, το γιατρό της και τους γονείς της.
Ευχαριστίες επίσης απευθύνει, προς τον γιατρό Βαγγέλη Μαυρογιώργη, τον ιερέα του Ρόσλιν, π. Διονύσιο Στρούζα, την υπάλληλο του Νοσοκομείου, Κούλα Κατσιγιώργη και τους ομογενείς, Ελένη Κωνσταντινίδη, Ελένη Ράπτη και Πίτερ Νάνο.

Εντύπωση επίσης της προκάλεσε η ευγένεια και η φροντίδα του προσωπικού του νοσοκομείου North Shore.

«Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να με γνώριζαν χρόνια. Αν κάποια φορά με έβλεπαν να κλαίω, έρχονταν πάνω μου να με ρωτήσουν τι έχω».