«Για μια στρογγυλή (ή ήταν τετράγωνη) τυρόπιτα»!

Η βιβλική ιστορία του Ησαύ που πούλησε τα πρωτοτόκιά του στον δίδυμο αδελφό του Ιακώβ «αντί πινακίου φακής» (για ένα πιάτο φακή) λέει πολλά για την ανθρώπινη φύση. Για κάποιο λόγο – και δεν είναι η μόνη αδυναμία της Παλαιάς Διαθήκης – εμείς ασχολούμαστε με τον άσωτο Ησαύ κι όχι με τον άθλιο Ιακώβ που εκμεταλλεύτηκε αισχρά αυτόν τον ίδιο τον δίδυμο αδελφό του.

Το ίδιο συμβαίνει από τότε μέχρι σήμερα σε πολλές (μην πω τις περισσότερες) πτυχές του ανθρώπινου βίου. Εβλεπα το πρωτοσέλιδο του Σαββατοκύριακου στην ομογενειακή ημερησία «χιλιάδες νεαρές ελληνίδες στην πορνεία», να γράφει ότι ελληνίδες πουλάνε σεξ όσο ένα σάντουιτς ή μία τυρόπιτα μετά από 6 χρόνια επίπονης λιτότητας που έχει ωθήσει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού (σύμφωνα με ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου, το οποίο επικαλείται έρευνα από το Πάντειο πανεπιστήμιο) και σκέφτηκα: Υπάρχουν άραγε τόσο άθλιοι άνθρωποι, να τους ζητήσει μία πεινασμένη γυναίκα μία τυρόπιτα, ένα σουβλάκι ή ένα σάντουιτς κι αυτοί να τους το αγοράσουν με αντάλλαγμα το σεξ;

Κι επειδή αυτό το άρθρο στην Βρετανική εφημερίδα (αναπαρήχθη παγκοσμίως) το υπογράφει η κ. Ανθή Καρασάββα, με σημαντική προϋπηρεσία στα ανθελληνικά δημοσιεύματα στον καιρό της τρομοκρατίας και στις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, με κάνει να προβληματίζομαι μήπως άραγε καμιά φορά εμείς οι δημοσιογράφοι κάνουμε δημοσιεύματα τις σεξουαλικές μας φαντασιώσεις; Ή μήπως κάποιοι από το δημοσιογραφικό σινάφι είναι διατεθειμένοι να κάνουν τέτοιου είδους «θυσίες» στην Αφροδίτη, όχι για μια τυρόπιτα, αλλά για δημιουργία εντυπώσεων, ή για να πουλήσουν φύλλα, ή για να τα οικονομήσουν;

Πιστεύω – και μάλλον είμαι απολύτως σίγουρος – ότι συμβαίνει το δεύτερο και δυστυχώς (ευτυχώς) κάποια μέσα ενημέρωσης την πάτησαν, όχι σαν «μωρές παρθένες», αλλά σαν μωρές πόρνες.

Σκεφθείτε λοιπόν την κατάντια του αιδοίου, από το καράβι που λέγαμε πως έσερνε πάλαι ποτέ, να είχε ξεπέσει στην κατανάλωση μιας τυρόπιτας, αξίας ενός ευρώ με δωρεάν μπουκαλάκι νερό!

Μπα! Κάποιο λάθος έκαναν στη σπουδή τους να διασύρουν την Ελλάδα, οι «εταίρες της ενημέρωσης»!

Α.Ζ.

Διάψευση, αλλά μέχρι που;

Διαβάζω λοιπόν από το TheToc το μεταφρασμένο δημοσίευμα των Times πως «με στοιχεία από περισσότερες από 17.000 εργαζόμενες στη βιομηχανία του σεξ στην Ελλάδα, η έρευνα διαπιστώνει ότι πλέον οι Ελληνίδες κυριαρχούν στη βιομηχανία πορνό της χώρας, αντικαθιστώντας γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη, και ότι η τιμή του σεξ στην Ελλάδα είναι πολλές φορές από τα φθηνότερα στην Ευρώπη.

«Υπάρχουν γυναίκες που το κάνουν απλά για μια τυρόπιτα ή για ένα σάντουιτς επειδή πεινάνε» λέει ο Γρηγόριος Λάζος, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Άλλες το κάνουν για να πληρώσουν τους φόρους τους, τους λογαριασμούς τους, επείγοντα έξοδα» προσθέτει ο κ. Λάζος, ο οποίος πραγματοποίησε τη μελέτη διάρκειας τριών ετών.

Όταν η οικονομική κρίση ξέσπασε στην Ελλάδα, η τιμή του σεξ με μία πόρνη ήταν 50 ευρώ, ενώ τώρα έχει πέσει στα 2 ευρώ για μια 30λεπτη συνεύρεση.

Ο κ. Λάξος είπε στους Times ότι οι περίπου 400 τέτοιες απελπισμένες περιπτώσεις δεν είναι αντιπροσωπευτικές, σε σύγκριση με τις χιλιάδες των εργαζομένων του σεξ που εργάζονται στη χώρα, ωστόσο έχει σημασία γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανάλογη τάση μέχρι την εποχή της οικονομικής κρίσης».

Θα ήθελα πολύ να διάβαζα στην ταυτότητα της έρευνας, πως κι από πού προέκυψαν τα στοιχεία αυτά. Πως εργάστηκαν για τη … «συλλογή τους» οι φοιτητές/ερευνητές. Πόσες γυναίκες ζήτησαν τυρόπιτα, πόσες σουβλάκι και πόσες τους είπαν να πάνε στο διάολο. Κι έπειτα, πως από την τυρόπιτα παίρνει τα ποσοστά του ο .. πάτρωνας και τι κάνουν οι πόρνες τις τυρόπιτες που περισσεύουν!

Μπά! Μάλλον ανέραστοι με στερητικές φαντασιώσεις έγραψαν και πρόβαλαν το δημοσίευμα!

Πάντως, ο καθηγητής Λάζος διαψεύδει κατηγορηματικά πως έχει καταγράψει ποτέ κάτι τέτοιο στην έρευνά του, την οποία φαίνεται ότι παραποίησε η βρετανική εφημερίδα. Αφήνοντας έτσι έκθετη και τη δημοσιογράφος των Times Ανθή Καρασάββα, αλλά κι όλα τα ζωντόβολα που αναπαρήγαγαν την ιστορία.

Αντιγράφω από το «Πρώτο Θέμα» ότι «σε κατηγορηματική διάψευση των όσων έγραψε η γνωστή για τα επιθετικά της αισθήματα για την Ελλάδα αγγλική εφημερίδα The Times σχετικά με τις νεαρές Ελληνίδες που «πουλάνε» το κορμί τους για ένα σάντουϊτς ή μια τυρόπιτα προχώρησε ο καθηγητής Γρηγόρης Λάζος στην έρευνα του οποίου βασίστηκε – επιλεκτικά – η εφημερίδα προκειμένου να προχωρήσει σε άλλο έναν λίβελο κατά της Ελλάδας.

Ο κ. Λάζος αποδομεί πλήρως το παντελώς ανακριβές – όπως αποδεικνύεται – δημοσίευμα της δημοσιογράφου Ανθής Καρασάββα, της δημοσιογράφου η οποία κατηγορείται ότι έχει αναλάβει… εργολαβικά εδώ και χρόνια να προβάλει ό,τι πιο αρνητικό στερεότυπο υπάρχει για τους Έλληνες υπό τον μανδύα του «ρεπορτάζ».

Δεν δήλωσα ποτέ κάτι τέτοιο, δηλώνει ο κ. Λάζος στο Βήμα, αποδίδοντας σε παρανόηση της κυρίας Καρασάββα τα όσα έγραψε στο κείμενό της!

«Δεν αρνούμαι ότι μπορεί κάτι τέτοιο να έχει συμβεί, πιστεύω όμως ότι μιλάμε για αμελητέα μεγέθη. Πάντως δεν το έχω καταγράψει εγώ» προσθέτει ο κ. Λάζος καταρρίποντας τους πηχυαίους τίτλους της εφημερίδας και το «ρεπορτάζ» της ανταποκρίτριάς της που προφανή στόχο έχει να εκθέσει τη χώρα μας».

Με τις υγείες τους, να συμπληρώσω εγώ.

Α.Ζ.

KΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΑ

Τα πιο απίθανα πράγματα συμβαίνουν την σήμερον ημέρα με τους Έλληνες πολιτικούς, από τραγικά και ευτράπελα έως εξοργιστικά, αναχρονιστικά και αμήχανα, αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό για όλους: δεξιούς, αριστερούς, δημοκράτες, ημιδεξιούς, ημιαριστερούς, σχεδόν δημοκράτες, κλπ. Πρώτα και πάνω απ’ όλα ο εαυτός και το κόμμα τους. Όπως είχε πει και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος, οι σημερινοί πολιτικοί γίνονται πολιτικοί όχι για να βοηθήσουν την πατρίδα επειδή πιστεύουν σε κάποιο ιδανικό, αλλά κυρίως για να πλουτίσουν. Καταφέρνουν δε πάντα το εξής απίθανο: να εκλέγονται πείθοντας τους ψηφοφόρους ότι αυτοί θα είναι οι επανορθωτές των κακώς εχόντων των προηγουμένων. Η εξυγίανση είναι ο σκοπός τους. Και, εν τέλει, υπόσχονται όλοι ότι είναι αυτοί που θα γεμίσουν με φλουριά τις τσέπες όλων! Το τελευταίο έχει μεγάλη σημασία. Επειδή για τους ψηφοφόρους δεν έχει σημασία πού θα τα βρουν oι υποσχόμενοι, αρκεί να τους δώσουν. Έτσι έγινε με τον μακαρίτη τον Ανδρέα: έφερνε τα διάφορα «πακέτα» του και τα μοίραζε ως νέος Παπαντόκ της Αϊτής. Κανένας δεν ρωτήθηκε μήπως τα παίρνει δανεικά και με τόκο!

Ρ. Κ.

ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΑ ΙΙ

Κάπως έτσι έγινε και αρχίσαμε, ανεπαισθήτως, που λέει και ο Καβάφης, να βουλιάζουμε, σιγά – σιγά χωρίς να το αντιληφθούμε, όλο και βαθύτερα μετά από τη δικτατορία των Παπαδοπουλο-Πατακών. Αρκούσε, λοιπόν, που τα χρήματα έρχονταν! Γι’ αυτό, για να θυμηθούμε ξανά τον Πλάτωνα, ηγεσία και λαός ο ένας καθρεφτίζει τον άλλο. Αν μεταξύ των σημερινών ηγετών υπήρχαν και φιλοπάτριδες διάνοιες Περικλήδων, ο λαός θα καθρεφτιζόταν και σ’ εκείνους και αντίστροφα Ο καθένας καθρεφτίζεται σε αυτό που είναι και οι ηγέτες προέρχονται από το λαό, ένας λόγος για τον οποίο βγαίνει πάντα “ προδομένος” όπως λέει ο Βάρναλης. Ενώ δε οι επιζητούντες την εξουσία εξαγγέλλουν πάντα εξυγιάνσεις, οι ίδιοι, μόλις πάρουν την αρχή συνεχίζουν το βιολί των προκατόχων τους: ρεμούλα, νεποτισμός, κομματισμός, διαπλοκή, διαιώνιση του εαυτού τους στην αρχή, κλπ. Έτσι έγινε και όταν σταμάτησαν να έρχονται δανεικά, εκείνοι άρχισαν να περικόβουν τις συντάξεις και τους μισθούς, όχι όμως τους δικούς τους. Αυτοί αποτελούν ιερό κεκτημένο. Ακόμα και τα ατομικά αυτοκίνητα των βουλευτών, όταν ζήτησε ο πρωθυπουργός να τα παραδώσουν, οι δικοί του αρνήθηκαν, πλην ελαχίστων: αφού ανήκαν στους προηγούμενους τώρα ήταν δικά τους. Και η Ελλάδα όλο βουλιάζει σε βάθη που μπορεί να την αφανίσουν. Το τελικό χτύπημα ή σπρώξιμο προς αυτή την κατεύθυνση φαίνεται ότι μπορεί να το δώσουν οι πρόσφυγες, άθελά τους, μόνο με τη δυστυχία που φέρνουν μαζί τους.

Ρ. Κ.

ΚΑΙ Ο ΟΗΕ

Σε ότι αφορά την προηγούμενη φευκταία κατάληξη, παλαιό στέλεχος του ΟΗΕ μου λέει ότι ο διεθνής αυτός οργανισμός είχε κάνει έρευνα η οποία έγινε γνωστή ήδη από τη δεκαετία του 1960. Η αιτία εκροής πληθυσμών, βάσει του πορίσματος, θα ήταν (όπως αποδεικνύεται) η έκρηξη του πληθυσμού σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας και η έλλειψη πόρων διαβίωσης. Στο τελευταίο πρέπει να προστεθεί και ο συγκεντρωτισμός του παγκόσμιου πλούτου σε ένα ελάχιστα μικρό ποσοστό εταιριών και ατόμων. Ένας τέτοιος συγκεντρωτισμός πλούτου δεν μπορεί να επενδυθεί σωστά, δηλαδή να υπάρχει και επ’ ωφελεία και των μη εχόντων, επενδυόμενος σε έργα τα οποία θα απορροφούσαν και μέρος των ανέργων. Ήταν γνωστό, λοιπόν, το πρόβλημα αλλά κανείς δεν έκαμε τίποτα, είτε οι άμεσα υπεύθυνοι πολιτικοί των χωρών της γεννητικής έκρηξης, είτε αυτοί που την υποφέρουν μαζί τους, τώρα. Και, προφανώς, οι βασικές αιτίες δεν έχουν εκλείψει, απλώς διαφοροποιούνται και αναπολλαπλασιάζονται.

Ρ. Κ.